Czy znasz cztery typowe wady blachy ze stali nierdzewnej 304?

Czy znasz cztery typowe wady blachy ze stali nierdzewnej 304?

Korozja wżerowaBlacha ze stali nierdzewnej 304, znana również jako wżery, jest formą korozji zlokalizowanej, która występuje w określonych środowiskach korozyjnych. Zwykle dzieje się to w roztworach zawierających aniony halogenkowe, przy czym chlorki i bromki są najbardziej agresywne, co czyni je powszechnymi czynnikami powodującymi korozję stali nierdzewnej. Korozja wżerowa zwykle rozpoczyna się na warstwie pasywnej znajdującej się na powierzchni blachy ze stali nierdzewnej 304. Odporność na korozję blachy ze stali nierdzewnej 304 zależy przede wszystkim od tej ochronnej folii pasywnej. Chociaż obszar dotknięty wżerami jest niewielki, po zainicjowaniu szybkość korozji może być niezwykle wysoka, co w poważnych przypadkach może prowadzić do perforacji sprzętu. Ponadto wżery często stwarzają potencjalne ryzyko zapoczątkowania korozji międzykrystalicznej lub pękania korozyjnego naprężeniowego.

Blacha ze stali nierdzewnej 304

Pierwszą częstą wadą są wady spawów. Jest to stosunkowo poważny problem, często rozwiązywany poprzez ręczne szlifowanie mechaniczne. Jednakże metoda ta może łatwo pozostawić ślady szlifowania na powierzchni blachy, co skutkuje nierównym wyglądem i pogorszeniem jej estetyki.

Drugą wadą jest niejednorodność powierzchni. Na przykład, jeśli tylko obszar spawania zostanie poddany trawieniu i pasywacji, może to prowadzić do niespójnego wyglądu całej blachy ze stali nierdzewnej 304, negatywnie wpływając na atrakcyjność wizualną produktu końcowego.

Trzecią wadą są rysy na powierzchniBlacha ze stali nierdzewnej 304są trudne do usunięcia. W ciężkich przypadkach nawet ogólne trawienie i pasywacja nie są w stanie wyeliminować różnych zarysowań powstałych podczas obróbki. Może to prowadzić do korozji i rdzewienia, gdy blacha jest narażona na działanie środowiska korozyjnego.

Czwarta wada polega na nierównomiernym szlifowaniu, polerowaniu i pasywacji. Ręczne szlifowanie i polerowanie, a następnie pasywacja kwasowa często prowadzą do niespójnej obróbki, zwłaszcza w przypadku dużych detali. Uzyskanie jednolitego i spójnego wykończenia powierzchni jest wyzwaniem, co utrudnia uzyskanie idealnie jednolitej powierzchni. Dodatkowo czas przetwarzania i koszt materiałów pomocniczych do tych metod są stosunkowo wysokie.